:(

Sonsuz acıların kucağında,sensizlik fırtınalarının ortasında,odamda seninle paylaştığım,
o birkaç saatin hatırasında,seni ve bütün herşeyini hapsettiğim belleğimle yine seni düşlüyorum.
Bu sancılı geceler her anıyla geçmişten topladığı parçalarla dolduruyor odamı...
Öyle bir an geliyorki nefes alamıyorum!Bilsem yırtacaksın denizleri bir Musa edasıyla ve bilsem ki çarmıha gerilmiş İsa'yı kurtaracaksın, balkona çıkıp tüm şehire haykırırdım sana yaptığım ve bana olan sevgini yıkan hataları....
Haklıydın bir büyük sevgiyi kaldıracak bünyem yoktu benim...Yaşadığım o saçmasapan ömrümün gereksiz,o silik
o aptal ayrıntılarıdan sonra beni ben yapacak ve gerçek aşkı tattıracak senide kaybetmemi sağlayacak o yıllarını
silmek için herşeyimi feda etmeye razıyım!Nasıl o gereksiz ve boş yaşadığım geçmişim seni kaybetmemi sağladıysa
bunu sağlayan düşüncelerimide beynimden kazımak isterdim.Bu hastalıklı yanım aldı seni benden...Bu bana acı veren
yanım o kıskançlığım o deliliğim, ve içimdeki sana karşı o büyük sevgi benim bünyemi nasıl yıktıysa ;bunu anladığın
andan itibaren beni kaybetmek ve yok etmek için herşeyi yaptın....
Hatırlıyorumda o kadar anlayışlı ve sakindinki aşkın için, benim için ne çok şeylere katlanmışsın...
Şimdi anlıyorum ama neye yarar...Neye yarar haykırışlarım neye yarar gözyaşlarım...
Hani korkardın bazen sözlerimden, bu kadar çok sevgi korkuturdu bazen seni, bana aşkı zamana bırakalım,
acele etme ne olur diye yalvarışların...Seninde aslında bu sözlerin mantığının sesiydi,duyguların benden daha şiddetli,
Bu korkularımız yıktı ya aslında bir yönde bizi....
Çıkardın bedenimi bir idam sehpasına;ilmiği geçirdim boynuma,tabureye bir tekme atmanı şimdi ne çok isterim...
Belki bana olan kırılganlığını,öfkeni bir nebzede olsa dindirirdim...
Ben herşeyimden vazgeçmişim,bunu sana bir anlatabilseydim şimdi o sehpada sen olurdun belki....
Seni hatırlatan her ayrıntı büyük acı veriyor bana,ruhum damarlarımdan çekiliyor sanki....Ama onlardanda
vazgeçemiyorum senin yokluğunda onlar benim herşeyim...Özenle seçerim bazen onları yatağımız üstüne hepsini teker teker
...Bir eşya veya bir anı veya bir an ne farkederki onlar benim herşeyim....
Bazen elim telefona uzanır o hayatımın en ezber numarasını çeviririm;aldığım binlerce kez aynı yanıt -Aradığınız
kişiye ulaşılamıyor...Ne garip ne ben ulaşamıyorum nede hiç kimse....Belkide telefonunu değiştirdin ne farkederki...
O tatlı sesini duyamayacağım artık...Her gün devası olmayan bir dert gibi elim telefonda sesini duymak için çaldırışlarım...
Ve sonrasında isyan başkaldırışlarım...Ben senin numaranı sevemedim...Hele hele o teyp kaydını...Beynimin içinde davullar çalınıyor
sanki....Ve o ses yalnızlar rıhtımına hoşgeldin.....